در سیستم های صنعتی مدرن، فرآیندهای مهر زنی و پرس فلز نقش مهمی ایفا می کنند. اینها صرفاً روشهای تولید ساده نیستند، بلکه فناوریهای اصلی هستند که مواد خام را به قطعات و محصولات پیچیده و دقیق تبدیل میکنند. از قابهای خودرو گرفته تا قطعات الکترونیکی مینیاتوری، از دستگاههای پزشکی حیاتی گرفته تا کاربردهای پیشرفته هوافضا، مهر زنی و پرس فلزی همه جا وجود دارند.
تاریخچه مهر زنی و پرس فلز به تکنیک های فلزکاری باستانی بازمی گردد. هزاران سال پیش، انسان ها بر روش های آهنگری با استفاده از چکش و سندان - پیش سازهای اولیه فرآیندهای صنعتی مدرن - تسلط یافتند.
فلزکاری اولیه به آهنگری دستی متکی بود. آهنگرها فلز را گرم می کردند و مکرراً به شکل چکش در می آوردند که برای تولید اقلام با کیفیتی مانند شمشیر، زره و ابزار کشاورزی به مهارت استثنایی نیاز داشت.
ظهور موتورهای بخار در طول انقلاب صنعتی، فرآوری فلزات را متحول کرد. چکش های بخاری جایگزین کار دستی شدند و امکان تولید انبوه را با کارایی بهتر و کاهش هزینه ها فراهم کردند.
فن آوری های مهر زنی و فشار دادن معاصر از طریق پیشرفت های کامپیوتری، اتوماسیون و علم مواد به دقت و تطبیق بی سابقه ای دست یافته اند.
در حالی که اغلب به جای یکدیگر استفاده می شود، "مهر زدن" و "فشار دادن" دارای تمایزات فنی هستند که ارزش درک دارند.
مهر زنی کل جریان کار شکل دهی فلز را در بر می گیرد - از جمله مشت زدن، خم کردن، کشیدن و شکل دادن - با استفاده از پرس و قالب برای تغییر شکل پلاستیکی ورق فلز.
پرس بر اعمال نیروی فشاری، به ویژه برای اجزای پیچیده و با دقت بالا مانند بدنه خودرو یا سازه های هواپیما که به تجهیزات با تناژ بالا نیاز دارند، تأکید دارد.
هر دو تکنیک از ویژگیهای تغییر شکل پلاستیک فلز استفاده میکنند - تغییر شکل دائمی زمانی که نیروها از قدرت تسلیم ماده فراتر میروند.
قطعات مهر و پرس شده عملکردهای حیاتی را در صنایع انجام می دهند:
فرآیند مهر زنی شامل مراحل متوالی است:
مواد متداول عبارتند از:
عوامل بحرانی عبارتند از:
جهت های در حال ظهور عبارتند از:
مهر زنی و پرس فلزات همچنان فن آوری های صنعتی ضروری هستند و به طور مداوم در حال تکامل هستند تا با چالش های تولید فردا از طریق نوآوری در مواد، فرآیندها و یکپارچه سازی دیجیتالی مواجه شوند.